Çocuk gelişiminde annenin “tek gözlü bakışı”
22 yılı aşkın çocuk hekimliğim boyunca en çok alındığım nokta, annelerin bebeklerinin ve çocuklarının sağlıklarını, sadece “fiziksel sağlık” olarak algılamalarıdır. Oysa bir insan, ta anne karnında iken, fiziksel ve ruhsal bir bütün olarak yaratılır. Bebeğin fiziksel yapısı, dolayısı ile beyni geliştikçe, psikomotor gelişim de kendine alan bulmaya ve giderek etkilerini göstermeye başlar. Bebeklerin daha ilk günden hoşnut olan ve olmayan durumlara “tebessüm yada ağlama” ile yanıt vermeye başlaması, bunun en temel göstergeleridir. El becerilerinin ortaya çıkması, yürümeye ve konuşmaya başlaması ile artık eğitime uygun hale gelen bir çocuk var demektir. Bu yaştaki çocuklar, her aktiviye katılmak istemekten büyük zevk alırlar. O halde ne duruyoruz? Alın size minik ve sevimli bir yardımcı…Oyuncakları toparlayabilirler, basit alet ve eşyaları taşıyabilirler, eşyaların tozunu alabilirler, boylarının ulaştığı yere kadar otomobili yıkmaya çalışırlar, v.s… . Bu davranışları ile alkışı ve desteklenmeyi bekleyen bu sevecen çocukları, kötü bir supriz beklemektedir: Annelerinin, gereksiz korumacı ve temizlik kaygısı ile onları engellemeleri ve hareket alanlarını çok kısıtlamalarıdır. Anneler bu tutumları ile, şimdilik minik olan ve giderek büyüyecek olan geleceğin “dev adımlarını” tırpanlamış olurlar. Çocuk eğitiminde çok, hatta en etkili olan; 3-4 yaşında seks kimliğinin çözülmesi ile hızlanan ve 8-9 yaşında tamamlanan bu “altın dönem”, annelerin yanlış tutumları ile heba olmaktadır. İnsan hayatında eğitim için, bundan daha etkili bir ömür dilimi bulunmamaktadır. Bu dönemin önemli bir kısmı anne yanında geçtiği için, temel belirleyici öğretmen de “anne”dir.
Öyle ise anneler:
1. Çocuklarının yapmak istedikleri tüm yeni eylemleri için onları desteklemeli ve teşvik etmelidirler.
2. Kendi gereksinimleri karşılamak için, sonuna kadar çocuklarını devreye sokmalı, minik yardımlarla onların başarmalarını sağlamalıdırlar. Bu yolla çocuklarının “yapabilme ve başarabilme” öz güvenlerini kalıcı olarak kökleştirebilirler. Anneler çocukları için bundan daha iyi bir şey yapabilirler mi?
